دود بیابان‌زایی در چشم ایران/ایران ۳۰ میلیون هکتار بیابان دارد
تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۰۱۴۰۷
۳۰ میلیون هکتار از عرصه‌های ملی کشور را بیابان تشکیل می‌دهد، در حالی که سالانه باید در پنج تا ۱۰ میلیون هکتار از اراضی کشور عملیات آبخیزداری صورت بگیرد اما به دلیل کمبود اعتبار میانگین این رقم در حال حاضر تنها یک و نیم میلیون هکتار است.
به گزارش خبرنگار ایمنا، حدود ۱۲ میلیون هکتار زمین بارور در سراسر جهان به علت تخریب از بین رفته‌اند و این آمار هر ساله در حال افزایش است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگرچه بیابان یک پدیده طبیعی است که در واکنش به شرایط اقلیمی طبیعی به وجود می‌آید، اما این پدیده از طریق فعالیت‌های انسانی که منجر به عدم تعادل در طبیعت می‌شود گسترش می‌یابد. همچنین مناطقی از زمین که خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب هستند، بیشتر در معرض بیابان‌زایی قرار دارند و در صورتی‌که مقابله با بیابان‌زایی در این مناطق تشدید شود، این پدیده تا حد زیادی کاهش می‌یابد. اما بیابان‌زایی چه تأثیراتی بر جهان دارد و رایج‌ترین اثرات بیابان‌زایی در سراسر جهان چیست؟
چرای بیش از حد
چمن‌ها به عنوان پوشش سطح زمین در مناطق خشک از اهمیت بالایی برخوردارند. هنگامی‌که این چمن‌ها توسط دام‌ها خورده می‌شود، خاک پوشش سطح خود را از دست داده و در معرض باد قرار خواهد گرفت به همین خاطر، بهره‌برداری مستمر و بیش از حد از پوشش رویشی توسط حیوانات در حال چرا منجر به افزایش بیابان‌زایی می‌شود. با این حال، چَرا طی سال‌های گذشته مسأله‌ای زیست محیطی به شمار نمی‌رفت، چون مردم برای حرکت از یک مکان به مکان دیگر بسته به بارندگی حرکت می‌کردند که این امر منجر به جلوگیری از چرای بیش از حد دام‌ها در یک منطقه می‌شود. امروزه، انسان‌ها در مناطق ویژه‌ای که مواد غذایی و سایر نیازهای روزانه آنها به میزان کافی موجود باشد، ساکن می‌شوند. بنابراین، آنها دام‌های خود را برای تأمین منبع غذا به یک مکان محدود می‌کنند که این موضوع در نهایت منجر به چرای بیش از حد آنها می‌شود.
جنگل‌زدایی
به واسطه‌ی شهرنشینی و افزایش فعالیت‌های کشاورزی، جنگل‌ها برای اهداف ساخت و ساز و سوخت قطع شده و این موضوع منجر به فرسایش خاک از طریق باد و آب می‌گردد. در عین حال، مواد تغذیه‌ای خاک نیز کاهش یافته و خاک غیر بارور خواهد شد.
فناوری‌های قدیمی کشاورزی
کشاورزان در مناطق توسعه نیافته به دلیل کمبود آب از فناوری‌های نامناسب و قدیمی آبیاری مانند آبیاری کانالی استفاده می‌کنند که این امر منجر به شور شدن خاک و بیابان زایی می‌شود.
افزایش جمعیت
رشد جمعیت انسانی نقش مهمی در افزایش بیابان‌زایی ایفا می‌کند و افزایش جمعیت منجر به افزایش شهرنشینی می‌شود. همچنان‌که جمعیت افزایش می‌یابد نیاز به استفاده از منابع موجود افزایش می‌یابد.
تغییر اقلیم
در نتیجه از بین رفتن پوشش گیاهی، اقلیم تغییر کرده و بر محیط زیست تأثیر خواهد گذاشت. به واسطه عدم پوشش گیاهی روی زمین، هیچ‌گونه رطوبتی در خاک جهت تبخیر و تشکیل ابرهایی که منجر به بارندگی می‌شوند، وجود نخواهد داشت. علاوه بر این، کمبود بارش شرایط خشکسالی را تشدید کرده و باعث گرم‌تر و خشک‌تر شدن اقلیم و افزایش بیشتر و بیشتر بیابان‌زایی می‌شود.
فرسایش خاک
جنگل‌زدایی میزان فرسایش خاک را از طریق افزایش اثرات بارندگی، روان آب و کاهش پوشش زمین افزایش می‌دهد. بیابان‌زایی با افزایش خشک شدن خاک تشدید شده و عدم وجود پوشش گیاهی و ریشه‌های گیاه درون خاک هر دو به فرسایش خاک کمک می‌کنند.
نابارور شدن خاک
به واسطه شرایط خشکی و کشاورزی بیش از حد، در ساختار خاک تغییراتی حاصل شده و باران به درون خاک نفوذ نمی‌کند. در نتیجه، گیاهان مقدار مورد نیاز آب را برای رشد مناسب دریافت نمی‌کنند. با این حال، یک یا دو فصل ناباروری زمین امری نگران کننده نیست، اما در صورتی‌که زمین ناباروی‌های مکرری را تجربه کند، ممکن است در معرض بیابان‌زایی قرار گرفته و باروری خود را برای همیشه از دست بدهد.
عوارض جانبی بیابان‌زایی بر زندگی انسانهنگامیکه زمین تبدیل به بیابان شود، تعداد مناطق خشک و نیمه خشک در آن مناطق افزایش می‌یابد. در این مناطق هیچ‌گونه تبخیری به وجود نمی‌آید و در نتیجه میزان بارندگی نیز کاهش می‌یابد. این موضوع منجر به کمبود آب شده و زندگی انسان‌ها و همچنین حیوانات را به دلیل کمبود آب آشامیدنی سالم با خطر مواجه خواهد ساخت.
عوارض جانبی بیابان‌زایی شامل وقوع سیلاب در مناطق با بارندگی سنگین، آلودگی زمین و آب و هوا، طوفان‌ها و بلایای طبیعی دیگر است که همگی این پدیده‌ها می‌تواند تهدیدی جدی برای زندگی انسان‌ها باشند. همچنین، به واسطه بیابان‌زایی، خاک برای کشاورزی نامناسب شده و ممکن است تولید مواد غذایی با تلفات بسیاری همراه شود. در نتیجه، انسان‌ها و حیوانات از سوءتغذیه شدید رنج خواهند برد.
از بیابان‌زایی تا بیابانزداییامروزه پیش روی بیابان‌ها در سراسر جهان به حدی رسیده که مسئله بیابان‌زایی به یکی از مسائل قابل توجه بوم‌شناسی و زیست محیطی تبدیل شده و روز به روز نگرانی‌ها درباره آن افزایش می‌یابد.
شاید فکر کنید که بیابان‌زایی تنها منجر به خشک شدن قسمتی از زمین می‌شود و نقشی در سرنوشت و روزگار ما آدم‌ها ندارد اما به جز پیامدهایی مثل از بین رفتن پوشش گیاهی، گرد و خاک زیاد در یک منطقه، کم شدن بارندگی، فرسایش خاک، عدم حاصلخیزی زمین، افت آب‌های زیرزمینی و از بین رفتن حیات وحش، باید منتظر معضلاتی همچون بیکاری، گرسنگی، فقر و مهاجرت ناشی از بیابان‌زایی هم باشیم که همه در اثر این پدیده رخ می‌دهند؛ بنابراین رسالت بشر امروزی این است که بیابان‌زایی را به بیابان‌زدایی تبدیل کند.
ایران مالک یک درصد از خشکی‌های جهان استکشور ما یک درصد خشکی‌های جهان را به خود اختصاص داده اما وسعتی معادل ۲.۲ درصد از مجموع کل بیابان‌های جهان را دارا است و ۱۷ استان کشور پدیده بیابان و بیابان‌زایی را تجربه می‌کنند که پیامدهایی مانند قحطی، فقر، مهاجرت و بیکاری را به دنبال دارد و خسارات جبران ناپذیری را به بار می‌آورد. این در حالی است که پدیده بیابان‌زایی به صورت پیش رونده‌ای نه تنها کشور ما، بلکه کشورهای گرم و خشک را تهدید می‌کند
جنگل‌ها نقش مهمی در احیای آبی کشور دارند، به خصوص جنگل‌های زاگرس که علاوه بر ایستادگی در برابر ریزگردها، در چرخه تولید ۶۰ درصد آب کشور نقشی مهم و جدی ایفا می‌کند. از سویی نیز بیش از ۴۰ هزار قنات در کشور وجود دارد که به دلیل کم آبی و کاهش منابع آب زیرزمینی نزدیک به ۶۰ درصد آنها در شرف خشک شدن قرار دارند و این مسئله می‌تواند باعث بیابان‌زایی شود.
کد خبر 559149منبع: ایمنا
کلیدواژه: مبارزه با بیابان زایی بیابان زایی بیابان زایی در ایران روز جهانی مقابله با بیابان زایی طرح های مقابله با بیابان زایی فرسایش و بیابان زایی مهار بیابان زایی بیابان های ایران گسترش بیابان محيط زيست سازمان محیط زیست شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق افزایش می یابد بیابان زایی چرای بیش از حد سراسر جهان میلیون هکتار فرسایش خاک پوشش گیاهی انسان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۰۱۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تغییرات آب و هوایی می‌تواند منجر به افزایش ویروس‌هایی مانند کووید شود
ایتنا - مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی - و پنجره‌های بسته – می‌تواند به گسترش ویروس‌های معلق در هوا مانند ویروسی که باعث عفونت COVID-19 می‌شود، کمک کند.
محققان گزارش می‌دهند که به نظر می‌رسد افزایش سطح دی اکسید کربن در جو و فضاهای داخلی عامل اصلی افزایش طول عمر انواع کووید موجود در قطرات ریز معلق در هوا باشد.
به گزارش ایتنا، آلن هادرل، محقق ارشد و دانشیار ارشد علوم آئروسل در دانشگاه بریستول، گفت:« ما می‌دانستیم که SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم پخش می‌شود. اما این مطالعه نشان‌دهنده یک پیشرفت بزرگ در درک ما بود از اینکه دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد، و مهم‌تر از همه، چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.»
در مطالعات آزمایشگاهی، محققان دریافتند که افزایش غلظت دی اکسید کربن در هوا می‌تواند مدت زمان عفونی ماندن ویروس‌های موجود در هوا را افزایش دهد. به گفته محققان، هوای معمولی در فضای باز دارای400 ppm از کربن دی اکسید است.
بر اساس نتایج منتشر شده در 25 آوریل در ژورنال Nature Communications، افزایش غلظت CO2 به تنها 800 ppm، بقای ویروس‌های معلق در هوا را افزایش داد. محققان دریافتند وقتی هوای داخل خانه به غلظت CO2 3000 ppm می رسد - مشابه غلظت یک اتاق شلوغ – ویروس حدود 10 برابر بیشتر زنده می‌ماند.
هادرل در یک انتشار خبری دانشگاه گفت:« این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای پاندمیک کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند .ویروس ها به دلیل اسیدیته کمتر قطرات بازدمی، عفونی شدن خود را از دست می‌دهند. اما CO2 هنگام تعامل با قطرات مانند یک اسید عمل می‌کند و به ویروس ها اجازه می دهد در هوا بیشتر زنده بمانند.»
هادرل همچنین گفت: «این نشان می‌دهد که باز کردن یک پنجره ممکن است قوی‌تر از آن چیزی باشد که در ابتدا تصور می‌شد، به ویژه در اتاق‌های شلوغ و با تهویه ضعیف، زیرا هوای تازه غلظت کمتری از CO2 دارد و باعث می‌شود ویروس خیلی سریع‌تر غیرفعال شود. نتایج همچنین نشان می‌دهد که چگونه اهداف تغییر آب و هوا که به دنبال محدود کردن سطح CO2 در جو زمین هستند می تواند به کاهش انتشار ویروس‌های موجود در هوا کمک کند.»
محققان خاطرنشان کردند که علم آب و هوای اخیر پیش بینی کرده است که غلظت CO2 در جو تا پایان قرن به بیش از 700 ppm برسد. هادرل گفت: «بنابراین این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.»
هادرل در پایان می‌گوید: «داده‌های مطالعاتی ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو ممکن است با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.»
هوادار خاطی سپاهان ۱۰ سال محروم شد